بررسی کتاب قصه های کوچولو موچولوی نخودی :
- این نخودی طفلکی آخرش میخواهد چهکاره شود؟ نخودی آنقدر بچهی ریزهمیزهای بود که توی قوطی کبریت میخوابید و کفشهای عروسکش را میپوشید. اما وقتی رفت مدرسه، انگار همه چیز فرق کرد. آنجا بود که دید برای بازی کردن با بچهها و حتی برای غذا خوردن در سالن غذاخوری خیلی کوچولو است. نخودی حالا چهکار میتوانست بکند؟ قصههای نخودی به ما یادآوری میکند که کوچکترینها هم میتوانند در کنار ما نقشهای بزرگی بازی کنند.
- قصهی کوچولوموچولوی نخودی اولین کتاب از مجموعهی قصههای نخودی و ماجرای آن دربارهی بچهای بندانگشتی است که کفشهای عروسکش را میپوشد و توی قوطی کبریت میخوابد.
- نخودی با طبیعت رابطهای صمیمی و همیشگی دارد و بزرگ بودن جهان برایش جذاب است و او را به حیرت وامیدارد. با کوچک بودن خودش هم مشکلی ندارد. او میتواند کتاب بخواند، کشتی بگیرد، شنا کند و روی نیلوفرهای آبی دراز بکشد.
- زندگی نخودی پر از دلخوشیها و کشفهای روزانه در جهان اطرافش است تا وقتی که به مدرسه میرود و همهچیز تغییر میکند. او در آنجا متوجه میشود که برای بازی کردن با بچهها یا روی صندلی نشستن خیلی کوچولو است و این کوچک بودنِ جثه باعث شده که معلمش هم نگرانِ آیندهی او باشد. چرا؟ در جهانی که پر از آدمها و اشیای بزرگ است، کوچک بودن نخودی بهانهای شده تا دیگران او و نیازهایش را نادیده و او و تواناییهایش را دستکم بگیرند و جایی در جهان برایش متصور نباشند.
- درست است که دیگران همهچیز را متناسب با اکثریت ساختهاند و به اقلیت توجه نداشتهاند، اما نخودی راه خودش را پیدا میکند و اجازه نمیدهد نابرابری مانع او باشد. نخودی – هر چقدر کوچک – جزیی از پازل جهان است و برای او نقشی در نظر گرفته شده و عاقبت، این نقش را یافته و هنرمند بزرگی میشود.
- این داستان تصویری که حاصل همکاری دیوید کالی و سباستین مورن است، با درونمایهای مثبت و دلگرمکننده دربارهی تواناییها و تفاوتهای فردی، کتابی لطیف و دوستداشتنی و امیدبخش و درعینحال، انتقادی است که بیعدالتی در جهان را به ظریفترین و غیرمستقیمترین شیوه یادآوری میکند و میتواند محرک خوبی باشد تا والدین و معلمان با کودکان دربارهی اهمیت فراهم کردن فرصتهای برابر برای همه گفتوگو کنند و مفهوم پذیرش تفاوتهای فردی را به آنها آموزش دهند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.